“Met de kennis van nu” hoor je wel eens in de politiek. Josep M Llado, directeur van Ultra Magic, heeft vooraf nooit kunnen bedenken wat een enorme uitdaging, en groot succes het zou worden. Met de Ultra Magic Experience 2016 deden we Madagascar aan. Een ballonreis die door niets wordt overtroffen. Wat een geweldig recept voor een wereldervaring. Hoe zag dat recept er dan uit? We beginnen bij het begin.
14 terreinwagens, 13 ballonnen van over de hele wereld, geduld, uithoudingsvermogen, lange verplaatsingen en ongelofelijke ervaringen. En een verhaal dat een combinatie van een reisgids, thriller en overlevingshandboek is.
Woensdag 20 april. Na een 11 uur durende vlucht aangekomen op Ivato, het vliegveld van Atananarivo. Kennismaken met de rest van de groep in het hotel, een biertje en een paar snacks. Al snel verdwijnt iedereen naar de kamers. Het was een lange dag. s’Morgens reizen we met busjes naar Antsirabe, de tweede stad van het land zo’n 126 km zuid van de hoofdstad. Daar is de eerste vaart gepland.
Donderdag 21 april. We verplaatsen ons in het stikdonker naar Lac Andraikiba. Na de flightbriefing van Josep beginnen we onze ballon klaar te maken. De mooiste vaart ooit. Een opstijging met 13 ballonnen recht over Lac Andraikiba. Schitterende vaart in de ochtendmist. Tja, ballonvaarders zijn net mensen. Iedereen deed een poging tot een “JC imitatie, over het water lopen”. Sommigen maken een perfecte run. Een aantal anderen hadden verdacht schone schoenen…. Beneden ons verzamelen zich honderden zich verwonderende inwoners die als betoverd naar de hemel kijken.
Vrijdag 22 april. Na een lange vermoeiende reis om middernacht in ons hotel aangekomen. We gaan varen over de Avenue de Baobab. De vaart van gistermorgen was al de overtreffende trap van geweldig. Wat voor superlatieven moet je dan gebruiken als je op boomtophoogte over de Baobabs vaart? En wat een weer. Strak blauwe lucht, en een perfecte wind om een rondje te varen. Na ruim een uur landen we op 10 meter van onze startpositie. Morgenochtend om 04.00 uur opnieuw een vaart op de Allee de Baobab. Daarna vertrekken we naar het natuurreservaat Tsingy de Beherama.
Zaterdag 23 april. Om 07.00 gingen we met alle 11 ballonnen tegelijk omhoog op dezelfde startlocatie als gisteren. En wow! Wat een vaart. Na ruim een uur, hoog, laag, hoog, laag, zijn we geland op de Allee de Baobab zelf. Ad hield na de landing de ballon omhoog. Door een schare van locals, het moeten er minstens 50 zijn geweest, zijn we op 1 meter hoogte zeker 300 meter over de weg naar een locatie getrokken waar we de ballon veilig konden inpakken. Wow! Het was net de intocht van een Romeins krijgsheer nadat hij een overweldigende zege heeft behaald.
Zondag 24 april. Recce voor de vaart van maandag.
Maandag 25 april. Deze ochtend stonden we klaar in het dorp Bekopaka, vlakbij de ferry die we op de heenweg hebben gebruikt. Het enige mogelijke punt van opstijgen i.v.m. wind en ruimte. Helaas niet over de Tsingy kunnen varen. Wel erlangs. Veiligheid voorop. En wat een vaart! Het dorp werd door een stel vreemd uitziende ballonvaarders wakker gemaakt. En die deden toch rare dingen!...... Ondanks dat het nog geen 06.00 uur was.... Het hele dorp liep uit. Eerst nog wat schuchter, daarna nieuwsgierig, en bij de landing razend enthousiast. Bij de landing? Ja! Gelukkig werkte het weer mee en konden alle ballonnen weer op het startterrein landen. Na de landing nog met twee ballonen nog gaan thetheren. Zo konden onze chauffeurs de wereld ook eens van boven zien.
Dinsdag 26 april. Reisdag terug van Tsingy naar Morondava.
Woensdag 27 april. 5e en laatste (ochtend)vaart op de Avenue de Baobab. Ongetwijfeld de spannendste en mooiste die we hebben gemaakt. We stonden om 06.00 uur klaar op het startveld in Baobab. Business as usual. Maar niet voor lang. Het was behoorlijk mistig. Grondmist. Toch met alle 11 ballonnen omhoog gegaan. Snel daarna werden twee dingen duidelijk. Moeder natuur laat zich niet voorspellen. De laaghangende mist loste niet zoals normaal op, maar ging over in extreem laaghangende bewolking. En daarbij: de wind was totaal anders dan voorspeld. We voeren richting Noord-West. Naar….. niks! Miles and miles of nothing. Wat mooi! Wat mooi! Ongeëvenaard. Just jungle en tundra. Na een drie kwartier varen kregen we van Stephan over de radio het bericht: “ Ik ga langzaam naar beneden. Kijken of we onder de bewolking kunnen komen”. Tja, die bewolking hing wel op 30 meter. De gemiddelde Baobab is nog hoger! OK! Even later krijgen we het advies om hetzelfde te doen. De wind aan de grond was 9-10 knopen. “Kijk in de daling goed uit naar de Baobabs”… Hmmm. Beetje overbodig die opmerking…..
Ja! Gelukt. We zitten onder de bewolking met een vrije ruimte voor ons. Volgend punt. De landing. Appeltje - eitje. Waar je normaal binnen een paar minuten tientallen locals om je heen ziet bleef het angstvallig stil. Heel erg stil. Doodstil. Locatie: middle of nowhere. Dan: een survivaltocht op zoek naar de bewoonde wereld. Naast de spannendste en mooiste vaart gaat deze de boeken in als de vaart met de langste recovery. Na 5 uur is eindelijk iedereen weer terug op het opstijgveld. Daarna de terugreis naar Antsirabe.
Donderdag 28 april. Tussenstop in Antsirabe op weg naar Antananarivo. Klaarmaken voor de reis terug naar huis. Debriefen, genieten van al die mooie herinneringen van de afgelopen dagen en met een biertje in de hand mailadressen en telefoonnummers uitwisselen. Alom complimenten voor Josep, en familie, Hans & Vincent die de logistiek op zich hebben genomen en alle andere pilots & crew.
“Team Ultra Magic” heeft een geweldige reis weggezet.
Vrijdag 29 april. Als afsluiter bezoeken we Antananarivo National Park en krijgen een rondleiding in het leefgebied van de lemuren. En dan komt het moment van de terugreis. 18.45 Aankomst op het vliegveld. Afscheid van Madagascar een onze collega ballonvaarders.
Een reis die als overweldigend en onvergetelijk in ons geheugen gegrift blijft!
Terug naar vorige pagina
